Μια αρχική τοποθέτηση για να αρχίσει η συζήτηση.

Ως πολίτες χαρακτηριζόμαστε από την σύγχυση που επικρατεί στην πολιτική μας σκέψη και έκφραση , με αποτέλεσμα να τίθεται το ερώτημα αν τελικά έχουμε αποφασίσει συνειδητά την πορεία προς το μέλλον.
Παρατηρούμε ότι έχει χαθεί ο σαφής διαχωρισμός των δυνατών εναλλακτικών πορειών για το μέλλον οι οποίες πηγάζουν από τις διαφορετικές ιδέες και αρχές και κυρίως από την υπάρχουσα κατάσταση της χώρας.
Έχουμε δύο κύριες τάσεις που χαρακτηρίζονται κύρια από την κατανομή του πλούτου και των ελευθεριών του ατόμου. Και οι δύο είναι χρήσιμες για την ισορροπία μιας κοινωνίας.
Τα άκρα από οικονομικής άποψης είναι αν ο υπάρχον και ο παραγόμενος πλούτος θα ισοκατανέμεται σε όλο τον πληθυσμό ή θα ανήκει σε ένα άτομο. Από την άποψη των ατομικών ελευθεριών έχουμε από την μια πλευρά όλα τα μέλη μια κοινωνία να έχουν τα ίδια δικαιώματα ή από την άλλη ένα άτομο να συγκεντρώνει την απόλυτη εξουσία πάνω σε όλα τα μέλη της κοινωνίας. Η ίση κατανομή του πλούτου συνδυάζεται μόνο με τα ίσα δικαιώματα για όλους ενώ η συγκέντρωση του πλούτου με τον περιορισμό των δικαιωμάτων. Η μία άκρη δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί λόγω των ανθρώπινων αδυναμιών ενώ η άλλη βασίζεται στις ανθρώπινες αδυναμίες.
Μεταξύ αυτών των δύο άκρων υπάρχει ένα σημείο ισορροπία όπου επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή οικονομική απόδοση μιας κοινωνίας με το καλύτερο ανθρώπινο πρόσωπο. Λόγω της φύσης μας η κοινωνία μας δεν μπορεί να παραμείνει σε αυτή την θέση. Απομακρύνεται από αυτό το σημείο και από το κατά πόσο έχει αποκλίνει είναι ένα μέτρο της ευημερίας που έχει. Δηλαδή αν κατά πόσο <<ευημερούν οι αριθμοί ή οι άνθρωποι>>.
Λόγω της φύσεως και της αντίληψης κάθε μέλους μιας κοινωνίας έχουμε δημιουργηθεί δύο κύριες τάσης η κάθε μία εκ των οποίων κατευθύνεται προς ένα από τα άκρα τα οποία περιγράφηκαν παραπάνω. Έτσι έχουμε τους δεξιούς – συντηρητικούς οι οποίοι πιστεύουν ότι το ιδανικό σημείο βρίσκεται προς την κατεύθυνση με άκρο την συγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας σε ένα άτομο και τους αριστερούς - προοδευτικούς προς της άλλη μεριά της ισοκατανομής του πλούτου και της εξουσίας.
Στην χώρα μας παρατηρείται το φαινόμενο ως σύνολο να μη προβληματιζόμαστε για το που βρισκόμαστε πολιτικά και που θέλουμε να πάμε. Με αποτέλεσμα ακόμα και στην χρήση του λόγου να μπερδεύουμε τους πολιτικούς όρους συντηρητικός - προοδευτικός και να τους χρησιμοποιούμε μόνο για τον χαρακτηρισμό της θέλησης ή όχι για την πραγματοποίηση μιας αλλαγής και όχι για να υποδηλώσει την κατεύθυνση της αλλαγής που προτείνεται.
Τα ερωτήματα για να ξεδιαλύνουμε την σύγχυση είναι:
α) Σε ποια θέση βρίσκεται η κοινωνία μας , ποια είναι η κατάσταση;
β) Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί; Γιατί;